Göz Alabildiğine As Far As The Eye Can See

Selçuk Demirel’in her zaman cebinde tasidigi ve bir kayitçi gibi çizimlerini yaptigi defterleri ne acima duygusu uyandirir ne de duygusuzluk diye yazar John Berger. Daha çok bir suçlama ve bir umut arayisi vardir bu defterlerde. Zorbaligin niteligini kavramak mümkün müdür? zorbaligin inancinin özü, kendine sonu gelmeyen birkazanç kaynagi yaratmaktir. bu ahmakça görünse de böyledir. Selçuk Demirel çarpici çizimleriyle ahmakligin maskesini düsürür. Tarihin tuzaklari büyük bir istahla dünyanin kaynaklarini sogurur, imha eder. Selçuk Demirel, insanligin yolunu tikayan bu tuzaklari yikmak için sorular sorar.(Türkçe Arka Kapak) According to John Berger, “The feelings embodied in the notebooks that Selçuk Demirel constantly carries around with him and into which be enters his drawings like some chronider ara neither those of pity nor of callousness. What these notebooks p is more in the nature of an indictment and a search for hope. Is it possible to comprehend the concept of tyranny?(Ingilizce Arka Kapak)