Gönüller Küçüldü

Necati Mert’in Bütün Öyküleri’nin ikinci cildinde yazarin 90’li yillarda yazdigi ve 1996’da Geceye Uçurulan Güvercinler ile 2002’de Gönüller Küçüldü adi altinda topladigi öyküler yer aliyor.“Kadin sabirliydi. Her seyin gönlünce olmasini bekler, beklerdi. Ilk kez, bekledigimi oldurmak için ben de bir adim atayim, demisti; demisti ya onu da atmis sürdürememisti.Iç içe iki adamdan küçügü:‘O benim Müzeyyen Abla’m! Laf söyletmem!’ dedi.Büyük olan, dediklerinden utandi.” (“Ablasiz”dan)Eski hayat içinde yetismis, yenisinin dilini kuramamis tasra insanlarinin çarsi, mahalle, aile hayatlarinda açmaza düsüp gecelere güvercin uçurmalari… Her biri hem acitan hem gülümseten ve birbirinden firakli insanlik halleri... “‘Hem, zaman her aciyi sagaltir.’‘Bunu sagaltmaz kizim.’‘Özür dilemis. Dilemese daha mi iyiydi?’‘Özrüne diyecegim yok.’Durdu kadin. Yutkundu. Sonunda diyecegini bir ney iniltisiyle dedi:‘Ben o gözle görüldüm bir kere. Zaman bunu nasil sagaltir?’” (“O Gözle”den)Necati Mert Türkçeye onunla “cilvelesecek, sakalasacak kadar” hâkim. Anlattiklarini asil okunasi kilan da bu dil.