Giderayak

Simdi emekliydim ya; artik hiç kosmaz, az yürür, bombos oturur, bol bol düsünür olmustum. Bir süre sonra, dinlenmekten yorulunca yeniden yazmayi denedim. Ayak altinda dolasmak yerine, evin bir kösesine çekilip, göz önünden kaybolmak, geçmisimle oyalanmak ve yazmak, doyumsuz bir tat veriyordu yeniden yasamak gibi. Atila Irtes kivrak, sevimli ve zeki kalemiyle, öncelerde, sonralarda ve daha sonralarda gezdiriyor bizi.Ve de kendimi yargiladim kendi kendime, kendimle yüzlestim giderayak. (Tanitim Bülteninden)