Emanet Şehir

“Bize bu sehri emanet ettiler. Hangimiz Ankaraliyiz?Hiçbirimiz. Emanete hiyanet edersen seni burdan kovarlar. Bu parti isleri Ankara’da yapilmasa, baska sehirlerde olsa, buraya hiçdokunulmasa iyiydi.”Kirkli yillarin sonu, Soguk Savas’in basi. Demokratlar iktidara ha geldi ha gelecek... Ankara tedirgin, baska bir dönem baslayacak. Yel üfürecek, sel götürecek, baska bir siyaset çökecek sehre...Komünistler dolaniyor arka sokaklarda, veremliler var hastanelerde, gün batiminda kitlik, gün dogumunda yokluk... Yahudiler Israil’e göç ediyor... Kisacik aksamlarda siirden romandan konusan memurlar toplanmislar yine...Kirik dökük içki masalari, kavgalar, atismalar ve Bohemler... Altindag’da ahsap evler, Yenisehir’de beton apartmanlar...Sekip ve Orhan iki arkadas. Sekip, yalanci; Orhan, sair. Faik, bir Haciga’nin oglu, Bobstil. Adana’dan okumaya geldi, ticareti biliyor. Kipkirmizi gülümseyen Fahriye, Sekip’in aski. Emel, aykiri bir yolcu, dünya küçük, Sekip’in ev arkadasi... Sekip, tefrika yaziyor: Feride Celal, Pardayanlar ve Istanbul’un Fethi. Doktor, nasil anlatsam, yüregim yaniyor, derdime derman... Kadehler hicrana!Emanet Sehir, bir Ankara hikâyesi, bir yalancinin, basarisiz bir yazarin, Sekip’in grafik romani.Levent Cantek’in senaryosu ve Berat Pekmezci’nin çizgileriyle...