Eleştirel Pedagojinin Vaadi

Çok karanlik zamanlarda yasiyoruz. Henüz egitimciler, aileler, aktivistler ve isçiler olarak, ulusal sinirlari taniyan ve asan mücadelelere dâhil olarak ve yerel ve küresel ittifaklar kurarak, bunlarin insanlarin günlük yasamlari ile nasil kesisim içinde oldugunu göstererek demokrasiye yönelik mevcut saldiriya cevap verebiliriz. Demokratik mücadeleler, entelektüellerin geleneksel neoliberalizmin akli ve efsanesi ile onun bodur özgürlük tanimini ve güya kaçinilmazligina iliskin tarihsizlestirilmis ve depolitize edilmis tanimini parçalamak seklindeki özel sorumluluklarinin vurgusunu azaltmaz. Pierre Bourdieu’nün ileri sürdügü gibi, neoliberalizme meydan okuyan herhangi bir tutarli politika, devletin, sermayenin asiriliklarini sinirlandirma ve önemli toplumsal öngörüler gelistirme rolünü yeniden tasvir etmelidir. Özellikle, toplumsal hareketler, bütün kültür alaninda resmi ve gayriresmi olarak gelistigi için can alici önemdeki egitim meselesine seslenmek zorundadir, çünkü "egemen düzenin gücü yalnizca ekonomik degil ayni zamanda -inançlar dünyasinda yer alan- entelektüel bir güçtür" ve kesinlikle fikirler dünyasi içindedir: Öyle ki, ütopyaci bir olasilik anlami kamusal dünyada yeniden kurulabilir. Bu örnekte pedagoji, sadece elestirel düsünme ile ilgili degildir, ayni zamanda sosyal sorumlulukla ilgilidir: Yalnizca ögrenme ile degil politikanin kendisinin çok önemli bir unsurudur.Henry A. Giroux