Edebi Mutlak Alman Romantizmi Edebiyat Kuramı

Edebiyatta ve sanatta unutulmaz bir iz birakmadan ve de bir biçimin [genel olarak –dönüs– dedigimiz], bir duyarliligin simgesi olmadan önce, Romantizm ilkin bir kuramdir. Edebiyatin kesfiyle de, ayni zamanda, –tam olarak– kendi kuraminin üretimi olarak edebiyatin ve edebiyat olarak düsünülen kuramin baslangiç zamanini teskil etmektedir; buradan da hâlâ içinde bulundugumuz elestirel dönemi baslatmistir. Öznenin kendi üretimiyle harmanlandigi poïétique kendini dogurma kuraliyla nihayetlenir; romantizm, [nihai olarak] edebî mutlagin dönemidir. 1800’lere dogru Jena’da bir dergi [Athenaeum] ve bir toplulugun [Schlegel kardeslerin] etrafinda temsil edilmistir bütün bunlar. Oysa, bu dönemin yer aldigi son iki yüzyildan beri, uygulamada böylesine bir islemin gerçeklestigi hiçbir ana metin [Fransizcaya] tercüme edilmemisti. Dolayisiyla, bu kitabin ilk amaci bunlardan bazilarini okumayi sunmaktir. Ancak, romantizmin bizim üzerimizde uyguladigi baski, kusatici oldugunun bilinmemesiyle dogru orantili oldugu için, her seferinde bu metinlere basvurmak istedik ve onlari kullanirken kuramsal ölçü olarak ele aldik. Mevzubahis olan, tam anlamiyla uyanikliktir: zira bugün dahi bizim yari uykulu hâlimizin ve yazma hayallerimizin yakasini birakmayan edebî mutlak degil de nedir? Philippe Lacoue-Labarthe, Jean-Luc Nancy