Doğa ile Barış

Demir Misketler ve Çöp Çocuklar adli kitaplariyla begeni kazanan yazarimiz Handan Derya’nin bu kitabini da çok seveceksiniz!
Doga ile Baris iyi arkadaslardi. Ayni sinifa gidiyorlardi. Oturduklari semt de ayniydi. Okul evlerine yakindi. Her sabah yürüyerek okulun yolunu tutarlardi. Zeki, çaliskan, arastiran, sorgulayan, etraflarinda olup bitenlere karsi merakli, çevrelerine karsi duyarli, özgüvenli çocuklardi ikisi de. Derslerinden artakalan zamanlarda semtin oyun parkinda alirlardi solugu.
Doga’nin hep gülümseyen bir yüzü, akilli akilli bakan iri kahverengi gözleri, bazen atkuyrugu yaptigi bazen de kulaklarinin üstünden süslü tokalarla topladigi kumral saçlari vardi. Kendisine çok yakisan keten pantolonlar, sade ama sik gömlekler içinde çok cici görünürdü.
Baris ince yapili, uzunca boyluydu. Alninda hep bir tutam siyah perçem olurdu. Kalin kaslarinin altinda zeki isiltilar saçan mavi gözleri, etrafa daima soru sorar gibi bakardi. Arastirilacak konular, çözüm bekleyen sorular onun için hiç bitmezdi. Olmasa da bunu kendi yaratirdi. Çogu zaman Doga’yi da pesinden sürüklerdi. Iki arkadas türlü serüvenler içinde bulurlardi kendilerini.