Dg

Bu oglanin memleketinde bir mahlûktan bahsederler: Enkebir..Bir nevi gece cini. Anadolu’da baska baska isimlerle bilinir. Ardahan’da Yolazdiran, Aladaglar’da Harparik, Yozgat’ta Kibilik, Diyarbekr’de Kepoz derler ona; Harput’ta Kamos, Niksar’da Aldaçi, Zile’de Hobur, Kars’ta Mekir, Edirne’de Koncolos... Çukurova’da Varsaklar ona Kara-kirnak ya da Kara Tirnak der. Sürmene’dekiler ise Karakura. Lazlar Germakoçi bazen de Dagkoçi der... Dag Adami yani. Kaftarküski, Çarsamba Babasi veya Ahubaba diyen de çoktur ona. Kimi Kara Baba diye bilir onu Ama su kuru bozkirin göbeginde, Anadolu’nun çorak kasiklarinin ortasinda, onu esas Deli Gücük diye bilirler... Oglan onu imdada çagiriyor.19. yüzyil Anadolu bozkiri, binbir dilli beddua, göz gözü görmez yagmurlar, kimsenin ugramadigi tenha yollar, gece uykusundansag çikan yolcular, afyon ve tütün dumani, sayia ve velvele, kan pihtisi...Memleket kokan adalet. Huzursuz seyyah, kargalarla konusan adam, “yalan dünya, kahrolasi hayat”. DG, Osmanli tasrasinda, dünyayla, alçaklarla, kendiyle hesaplasiyor...Murat Basekim, karanlik bir adamin hikâyelerini anlatiyor. Rahatsiz edici, tekinsiz ve tuhaf... Zifiri bir siyahlikla edebiyat sehrengizine çörekleniyor.