Denize Koşan Atlar Fetih Öyküsü

Davul ve tablarin sagir eden sesleri arasinda altisarli sira halinde girdiler içeri. Aman Allah’im ne çoklar! Binlerce adam kalin ve demir nalçali çizmeleriyle yeri dövüyor. Daha var mi? Var. Bu sesler Papa hazretlerine kadar gidiyor olsa gerek. Gidiyor. Ellerinde günes isiklari altinda parlayan iki tarafli baltalari ile devam ediyorlar gelmeye. Isa askina! Bellerinde kazma, kürek ve çengler, omuzlarinda küçük kargilar.Daha var mi? Var. Yüzü bembeyazdi seyredenlerin. Kanlari donmus, titriyorlar. Hani Tanrinin seçtigi kisiydi Imparator? Hani kilisenin ve dogru inancin koruyucusuydu? Hani Alplerin ötesinden, denizin öte kiyilarindan gelip bizi kurtaracaklardi? Mavi ve altin islemeli mozaiginde, hani dünyanin isigiydi Isa Mesih? Kiliç agzi gibi bir rüzgâr, ölü bedenlerin kokusunu dagitiyordu çevreye. Yesil iri sinekler uçusuyordu çevrede. Bu kez at üstünde süvariler gözüktü. Baslarinda iri sarik, bellerinde kusak içinde sarkitilmis palalar. Atlarin çikardigi sesler yeri gögü inletiyor. Daha var mi? Var.Fethin ve Fatih'in öyküsü, bugüne kadar böyle hiç yazilmamisti...