Dekalog

Dekalog’un temel kurgusunun üzerine oturdugu tez ve ayni zamanda kitaba ismini veren fikir, modernizmin ve ulus-devletlerin metafizikten arindirilmis, tamamen rasyonel bir akli temsil ettigi klisesi ve ezberini yapi sökümüne ugratarak, aslinda bu dönemin belki de tarihte hiç olmadigi kadar ritüellerle var olan ve metazifik dayatan bir iktidar biçimi oldugudur.Dekalog’da bu baglamda Kemalizmin ilahiyat kurgusu; mitoloji, mimari, edebiyat ve daha birçok alan üzerinden mercek altina alinarak, yalniz statik bir yapi olarak degil, dönemsel kirilmalari ve degisimleriyle birlikte, inceleniyor.Kemalist ilahiyatin ilmihali olarak kurgulanan Dekalog, inceledigi yapinin amorfluguna uygun bir seyir takip etmekte; seyrin ugraklarina uygun olarak da kimi zaman Weber, Durkheim gibi kült düsünürlere, kimi zaman Frankfurt Okulunun heretik fikirlerine, kimi zaman da Post-Yapisalci düsünürlerin teorik açilimlarina basvurmakta...Dekalog’da, Kemalizmin tükenmis siyasetinden degil ama ondan “epistomolojik kopus”un imkânlari aranirken, bilim ve bilimsel Marksizmin ‘bilimselligi’ sorgulana-rak, Kemalizmin tarihsel birikimi ile Marksizmin bu ekolü arasindaki, yapisal, kültü-rel, siyasal, ideolojik ve gündelik baglara nester atilmaya çalisiliyor.Dekalog’da ayrica, Türkiye’de Sol’un bir ilahiyati olmadigi, ‘ateist’ oldugu varsayimi tartismaya açilarak, aslinda solun aydinlanma ve Kemalizm’den mülhem bir metafizige sahip oldugu iddiasi ile Türkiye soluyla bir tür hesaplasmaya girisiliyor.