Çocuk Odaklı Habercilik

Dünya nüfusunun üçte ikisinden fazlasını oluşturduklan halde, medyanın kapsadığı konuların yüzde beşinden azı çocuklarla ilgili. Medya çocuklan haber konusu yaptığında İse, bu "çocuk fuhuşu, organ kaçakçılığı, cinsel istismar, eğitim ve sağlık hizmetlerinden mahrum bırakılmaları, çocuk emeği sömürüsü, sokak çocukları, yakınlar tarafından cinsel taciz, babanın ya da öğretmenlerin cinsel tacizi" gibi konularda oluyor. Türkiye'deki durum da bundan farklı değil. O halde yaygın medyanın çocuklar söz konusu olduğunda yaptığı iki önemli genel-geçer hak ihlali var. Çocuklar, özellikle de "siyah" ve kız çocuklar yok sayılarak eşitsizlikçi toplumlardaki egemen ayrımcılık ve patriarşik söylem yeniden üretiliyor; çocukların varlıklan ise, çoğunlukla "fail/suçlu" ya da "mağdur/kurban" olduklarında hatırlanıyor. Bu bir yandan çocukların "eksik yurttaşlar" kabul edilip, yetişkinlerin cezalandırmadan, korumaya kadar her türlü "meşru" disipline edici pratiğinin nesneleri olarak görülmeleriyle, diğer yandan da, bu anlayış içerisinde biçimlenen geleneksel gazetecilik anlayışı ve mesleğin profesyonel ideolojisîyle ilgili. Başka ifadeyle, mevcut gazetecilik ideolojisi ve pratiği içerisinde çocuklar haber olmadıklarında da, haber olduklarında da hak ihlaline uğruyorlar.Bu kitap ise bianet'in yaptığı haberciliği "örnek" olarak sunarak, egemen habercilik anlayışını sergileyerek eleştiriyor, çocuk odaklı bir haberciliğin nasıl yapılması gerektiğini tartışmaya açıyor. Çocuk hak ihlallerini konu edinen ve takip eden, çocukları "görünür" kılan, bunu yaparken de çocuk haklan ihlalinde bulunmayan, dahası çocuklarla doğrudan ilgili olmayan haberleri bile çocuk merkezli hale getiren bir hak haberciliğini adres olarak gösteriyor.