Çanakkaleye Gidenler

...Mehmet Nazif, gelen yaralilari hemen tedaviye basladi. Ilk önce agir olanlarin yaralarini temizledi. Daha sonra hafif yaralilarla mesgul oldu. Hepsi endiseli bakislar içindeydi. Kendilerine iskence yapilmasindan korkuyorlardi. Zira, buraya gelirken kendilerine Türklerin yamyam olduklari söylenmisti. Bu söylentilerden etkilenen askerlerde esir düsmenin panigi yasaniyordu. Mehmet Nazif degisik duygular içindeydi. Daha bir saat öncesine kadar birbirine kursun sikanlar, simdi sigara degisimi yapiyorlardi. Hatta bazilari yemek istihkaklarini esirlere vermeye çalisiyordu. Ingiliz esirler de çekingenliklerini ve korkularini üzerlerinden atmis bir halde âdeta hediye verme yarisina girmislerdi. Verecek hiçbir seyi kalmamis olanlar dügmesini, sargi bezini, mendilini hatira olarak vermek istiyordu. Liman Von Sandres söyle diyor: Çanakkale’yi bir asker olarak anlatmak imkansizdir. Çelikten, manevi kudretten, vatan askindan bir insan yapisi ne demektir? Bu sualin cevabi, iste bu gösterissiz, mütevekkil ve sessiz Anadolu çocugunun kendisidir. Saadet Türklerle birlikte ayni safta dövüsmektir. Bu serefi ömrümün sonuna kadar tasiyacagim…