Biz ve Onlar Hayvanlarla Bağımızı Anlamak

Insanlar neden hayatlarini hayvanlarla paylasma ihtiyaci duyarlar? Diger insanlarla kuramadiklari bagi ikame etmek, insanlarda bulamadiklari duygusal tatmini onlarda bulmak için mi? Sinifsal statülerini ve zenginliklerini sergilemek için mi? Bakimlarina muhtaç olan bir canliya “efendilik” taslayarak iktidar ve tahakküm heveslerini tatmin etmek için mi? Yoksa onlarla birlikte yasamak, altinda baska bir saikin aranmasina hacet olmayan, kendine özgü ve benzersiz bir iliski deneyimi yasattigi için mi? Leslie Irvine, Biz ve Onlar’da bu sorulardan yola çikiyor. Önce insanlarin hayvanlarla herhangi bir fayda veya çikar beklentisi olmadan kurduklari iliskilerin tarihine bakiyor. Bu kitapta, insanlarin asirlar boyu “etinden, sütünden, yününden” yararlandiklari evcil hayvanlarin degil, insanlara “yoldas” olan hayvanlarin hikâyesi anlatiliyor. Hikâye kadim dönemlerde basliyor; avci-toplayicilardan Misir’in kutsal kedilerine, Ortaçag’in cadilarina, Viktorya döneminin “iffetli” köpeklerinden günümüz kentlerinin “pet”lerine ve evsiz köpeklerine uzaniyor. Irvine bize, hayvanlarin her çagda, insanin kendi benligini ve “büyük harfle” Insan’i insa etme sürecinin ayrilmaz parçalari olduklarini gösteriyor. Insanin insan olma sürecinde hayvanlarla kurdugu etkilesimin ortak zeminini gözler önüne seriyor.