Biz Hiç Modern Olmadık

Insanoglunun yerküre üzerindeki serüveni epeydir sürüyor. Modern insanin kirik dökük hikayesiyse derin bir hayal kirikligiyla sonuçlanmak üzere. Fransiz antropolog Bruno Latour’a kalirsa bu modernlik süreci hiç baslamadi bile. Sanilanin aksine biz hiç modern olmadik. Çünkü modern anayasa hep asimetrik kalmistir, seyleri temsil etmekle yükümlü bilimsel iktidar ile özneleri temsil etmekle yükümlü siyasal iktidar arasinda hep bir ayrim icat etmis, bu ikisi arasinda kurulan aglarin gücünü görmezden gelmistir.
Modernler hem gerçekligi, hem dili, hem toplumu, hem de varligi istemekte pekala haklidirlar. Haksiz olduklari nokta onlarin sonsuza dek çeliskili olduklarini sanmaktir. (...) Itiraf ediyorum ki, sonsuza dek salt dilin içine hapsolmus ya da toplumsal temsillerin tutsagi olmus bulunmaktan gina geldi. Bizzat seylere erismek istiyorum, seylerin fenomenlerine degil. Gerçek uzakta degildir, dünya adina seferber olmus tüm nesnelerde ona erisilebilir.
Hepimizi çokça mesgul etmis bir kavram olan ‘modern’ ve ona mesafelenerek kurulan premodern, antimodern, postmodern, 20’ye yakin dile çevrilmis bu simetrik antropoloji denemesinde enine boyuna masaya yatiriliyor. Özneler, nesneler, nesnemsiler, Boyle’un hava pompasindan seyler parlamentosuna.
Norgunk Yayincilik