Bir Sufi’nin Portresi

Bu eser zühdü, irfani, efsanevî hayati ve özlü sözleriyle ilk dönem sufileri arasinda en çok dikkat çeken simalardan birisi olan Zunnun-i Misri’yi anlatiyor. Islam maneviyatinin ve tasavvufun büyük üstadi Seyhü’l-Ekber Ibn Arabi’nin kaleminden çikmis olmasi, eserin önemini arttiriyor. Zunnun-i Misri’nin menkibeleri, hayati, tanidigi sufiler, sözleri ve tasavvuf anlayisi mercege alinmak suretiyle karakteristik bir sufinin sahsiyetinde bütün bir tasavvuf düsünce ve eylem olarak tanitiliyor. Seyh-i Ekber, bu kitabi yazma sebebi olarak sunlari zikrediyor: “Ben bu toplulugun içerisinde, Zunnun-i Misri’den daha çok seyahat eden ve Allah dostlariyla birlikte olan baska birisini görmedim.“ “Salihler anildiginda rahmet iner, çünkü salihleri anmak Allah’i anmak demektir. Onlarin anilmasiyla inen rahmet ise, iliklerde müsahede edilir ve etkileri de disarilardan zuhûr eder. Onlar, yalniz Allah ile hatirlanir ve yalniz O’na izafe edilirler. Onlar, yalniz O’nunla taninmakta ve yalniz O’nun için aranmaktadirlar. Onlar, tüm mahlukatin basvurusudur.“ Islam maneviyatini, temellerine inerek incelemek isteyenler için büyük bir hazine. (Arka Kapak)