Bir Genç Kızın Günlüğü

Onyedi yasimdan beri nereye gidersem yanimda götürdügüm ajandalarim oldu. Aslinda nereye gidersem sikintilarimi, buhranlarimi, hüzünlerimi de götürürdüm. Ajandam ise o en sikintili anlarimda duygularimi, fikirlerimi paylastigim, hayatin anlamini sordugum ve sorguladigim vazgeçilmez dostumdu. Kendime dost olmak, kendimi anlamak, bütün yasadiklarimin anlamini bilmek iç in, günlük yerine kullandigim ajandam, beni bana gösteren aynam oluyordu. Yapraklarinda ben vardim. Yasadiklarim, etkilendiklerim...Bir anlamda kendimi içimden çikarip karsima aliyor, kendi kendimle sohbet ediyorum.
Hayatim bir mektuptu. Okumaya çalistigim bir mektup. Beni etkileyen, sarsan, yaralayan, sevindiren her seyi ajandalarimda kendimle paylastim. Yüregimi tanirsam, nelerden hoslanip neleri kabul ettigimi ögrenebilirsem, bana beklenmedik bir darbe vurmayacakti.