Beklemek ve Ummak

Otobiyografi ile biyografinin iç içe geçtigi çalismalara bir hayatin tipkibasimi diyebilir miyiz? Bu soru bende hep vardir. Günce tutmanin, yasanmislarin saglamasi olarak ele alinmasi da nedense tartisilmaz. Yine de yazan için bir yol haritasi görevi yaptigi kesin. Benim gibi, yasadiklarini açiklama cimrisinin özel notlari yok bile denebilir. Bellegin bes duyuyu da içerdigi çok boyutlu tasiyiciligina inanirim, oldum bittim. Özne olmak, bende alabildigine eksilerdedir.2008 TÜYAP'in 1968: 40 Yil Önce 40 Yil Sonra baslikli etkinligine fuar onur yazari seçilince ürktügüm konu kapimi çaldi. Hayatimla ilgili bir kitap yazilacakti ve Faruk Süyünla çalisacaktik. Onunla uzun bir tanisma sürecimiz de yoktu. Ilk adimda kosullarimi, olmazsa olmazlarimi siraladim. Beni yapmaciksiz bir nezaketle dinledi ve böylece çalismaya basladik. Karsilikli içtenlik ve güven bizi basarili bir sonuca götürdü.Füruzan Adli Bir Öykü bittiginde kitaba katkisi olan arkadaslarla Farukun evsahipliginde bir gece bulustuk. Hem mutlu, hem hüzünlüydük. Aylar süren bu çalisma, aramizda bir senlik gibi yasanmisti. Bitmesi bu senlige konan bir noktaydi.Faruk Süyünün ilk kitabi, Dünya Gazetesindeki degerlendirmelerinin bir kolaji. Çevresine gösterdigi dikkat ve duyarliga tanik biri olarak Beklemek ve Ummakin ilgiyle okunacagini düsünüyorum. Iste tam burada degerli sair Gülten Akinin benzersiz dizelerini animsamali: "Ah kimselerin vakti yok, durup ince seyleri anlamaya."Ince Kapak: