Ay Dolanır Günler Geçer Fevziye Abdullah Tansel'in Günlükleri

16 Ekim 1965 Ugursuz ve çok üzücü bir günüm oldu. Sabahleyin saat ona dogru, pazara giderken, Orhan’a (Köprülü) rastladim. “Ben simdi dönüste size ugrayacaktim. Babam (Fuat Köprülü) aksam eve gelirken sokakta düsmüs. Bize gece saat sekizde telefon ettiler. Sizi görmek istiyor. Numune Hastanesi’nde, ilk yardim kisminda, ikinci kat, 54. numarada” dedi.Eve dönüp çantayi biraktim ve kosa kosa gittim. Allah’a sükür. Daha büyük felaket de olabilirdi. Sol bacaginda, dizle kasik arasindaki kemikte kirik mevcut. Alçiya almislar. Birkaç gün hastanede yazmasi lazim. Kendisi bedbin, asabi. “Kendimden usandim” diyor. Diger taraftan, “ben bes-on gün sonra Tarih Kurumu’na yine gelirim; Ilk Mutasavviflar’a bakariz. Sen simdilik tashihleri yap ve matbaaya gönder” dedi.Dolaptaki esyalarina bakmami istedi. Ufak toz lekeleri var. Yalniz, musambanin bir kismi yirtilmis. Eve getirip diktim. Allah büyük, daha beterinden sakladi ve saklayacaktir. Zavalli ben. Ayagini Numune Hastanesi’nde alçiya alan Dr. Kadioglu.19 Ekim 1965 Bugün Orhan geldi ve hocamin, Numune Hastahanesi'nden eve nakledildigini söyledi. Sekeri de, -herhalde bu hadiseye çok asabilestiginden artmis biraz: 184. Bir buçuk iki ay kadar, ayaginin alçida kalmasi lâzim imis. Sol ayagi. Sabir, sabir, sabir. Kudretimin üstünde sabir.