Aç

"Çocuklar durun, bir söyleyecegim" var diye ilikledi kadin lafinin arkasina kibarligini. "Saadet" dedi… "Nerede oturuyor? Bu sokakta imis evi. Evinden disariya açik otururmus huzur beyazi" dedim."Evi öyle çalgili neseli insanlar doluymus ki hani... Böyle bir kadin oturuyormus. Adi Saadet… Ben ona gidecegim de… Çok uzaktan belirsiz bir hüzünden kaçtim geldim… Büyük sehirde kocaman umutlar sigdiracagim insallah sizin de yardiminiz olursa… Sahi nerede demistiniz? Kendi aranizda konusmayin. Yakalanmak istemiyorum eski kocama, babama, anama, atama… Ne olur söyleyin de bir an önce gideyim yanina…"Biri bana döndü. "Size eslik edelim" dedi. Sormadim, daha dogrusu heyecanim Saadet'e varacagimin mutlulugu gözümü kör etmis. Bir otoparkta tam dört adamla beraber geçirdim geceyi ve Saadet'in evinin adresini bir kez de bu umutlarla geldigim koca sehirde, Saadet'in sokaginda kaybettim…Izi bile yok… Baksaniza nasil da mutluyum, nasil da zengin...Ressam Zeynep Yazici, kadina karsi siddetin giderek artis gösterdigi günümüzde, "O kadinlarin" hayatlarina dair kaleme aldigi öykü ve siirlerle okuyucuyu kadina karsi siddete hayir diyebilme cesaretini göstermeye ve bu sorumlulugu birlikte gögüslemeye davet ediyor.(Tanitim Bülteninden)