4 Hane 1 Teslim

Sabri gitgide korkusunu yenip dedesinin kara ve kirisik suratina yaklasti, yaklasti, yaklasti... Yaklastikça görünen artti. Kurumus çatlamis topraklari gördü Sabri dedesinin yüzünde. O topraklarda yanyana oturmus, el çirpip türkü söyleyen, yüzü kaba fakat yüregi narin adamlar gördü. Dedesinin yüzünde engebeleri asarak agir agir yürüyen hayvanlari gördü. Kirmizi akan nehirleri gördü. Yagmur duasina çikmis köylüleri gördü ve nihayet gözünden bir damla yas düstü.Teneke Mahallesi’nden Bostanci’da bir apartman dairesine. Nalan,Baki’den illallah etti Baki de Nalân’dan. Bitmeyen bir hir gür. Erkekler ve erkeklikler... Bahçede tuhaf bir kara kedi... Sonra yillar geçmis, çocuklar büyümüs, gençler yaslanmis, yaslilar bu dünyadan göçüp gitmis... Meyhanede bir masa. Bir ucunda Sabri digerinde Gabriel Garcia Marquez... Sabri raki içiyor, fisil fisil konusuyor Gabo’yla. “Insan babasini sirf babasi oldugu için sevmek zorunda midir?” Nalânbagiriyor ogluna, saskin ve öfkeli, “Hala utanmadan baba diyorsun o serefsize!”4 Hane 1 Teslim babalar ve ogullarinin, anneler ve kizlarinin, sersefillerin, arafta kalanlarin, hayallerinden uzaga düsenlerin romani... Haneler, aileler... Dualar ve beddualar...Eyüp Aygün Taysir, efsunlu bir dilin maharetli yazari... Yeni ve gelenegi bilen... Ilk roman