Ya Ölünce Bitmiyorsa

Tiz bir ses çikiyordu Serif'ten. Birkaç yüz metre derinligindeki bir kuyuda sizlayan bir insanin belli belirsiz çigliklari gibi… Agzindan ve burnundan akan sivilar üzerine dökülürken sonuna kadar gerdigi dudaklari, aglayan bir çocugunki gibi bükük ve titrekti. Babasi, annesi ve Saban kafesin kösesine yan yana uzatilmisti; Nilay'sa kafesin tam ortasinda dizlerini kendine çekerek yan dönmüs bir sekilde yatiyordu. Abla Nilay'in gözleri açik ve kan çanagi gibiydi. Neredeyse tüm vücudu yaniklar, çukurlar, üzerine damlatilip da etinde kuruyan plastiklerle doluydu. Sürekli birilerinin saçindan sürüklemesi sonucunda sadece alnina yakin bölümde bir tutam kadar kumral saçlarindan kalmisti. Arkasi ölmüs aile bireylerine dönük, çaresizligi ve üzüntüsü yüzüne bakildiginda tanimayan birini bile aglatacak derecede belirgindi. Neden onu da öldürmemislerdi? (Tanitim Bülteninden)